Chaguaramas Bay is DE plek om je boot op de kant te laten zetten en onderhoud te plegen. Er zijn meer dan 10 jachtwerven en Peake's wharf is een van de betere en duurdere ... Er zijn heel wat boatshops in Chaguaramas en de meeste jachtbenodigdheden zijn er wel te krijgen. Zo niet is het wel te importeren. Het is er niet zo goedkoop als op St. Maarten, om maar eens wat te zeggen, hoewel de tax al bij de aankoop in mindering wordt gebracht. In de meeste gevallen moet je zelf nog wel naar de Customs om een veelheid aan formulieren te tekenen. Zeer omslachtig, maar gelukkig is er een Customs kantoor (evenals een immigratiedienst) in Chaguaramas zelf. Verder zijn er alle typen ambachtslieden te vinden, veelal kundig, maar (de meesten) met een arbeidsmoraal van lik mijn vestje. Je kunt er van uit gaan dat ze niet op een afspraak verschijnen. Soms komen ze nog dezelfde dag, maar anders rustig een paar dagen later of helemaal niet meer. Het devies hier is om ze op 'gepaste' wijze achter hun broek te zitten, alleen de helft vooruit te betalen en zeker niet kwaad te worden ...


Dat de jachtindustrie in Chaguaramas de laatste 15 jaar zo'n groei heeft doorgemaakt, heeft vooral te maken met het feit dat Trinidad beschouwd wordt als een veilig heenkomen voor orkanen. In 1995, na analyse van de hurricane tracks van de voorafgaande jaren, zou dat 'officieel' zijn vastgesteld. Verzekeringsmaatschappijen verlenen dekking voor boten die op Trinidad het orkaanseizoen (van juni tot november) doorbrengen. De laatste orkaan die over Trinidad raasde was in 1873, de laatste tropische storm (Alma met 63 knopen wind) was in 1974. Er zijn wel forse orkanen dicht in de buurt geweest, zoals Katrina in 2005 die het eiland Grenada, nog geen 100 mijl verderop, verschrikkelijk te grazen heeft genomen.
Om in aanmerking te komen voor een nieuwe bootverzekering had ik besloten de Gemini te laten keuren. Het zou ook wel eens van pas kunnen komen als ik het komende jaar de boot zou willen verkopen. Wetende dat een keurmeester altijd wel wat vindt wat niet in orde is en gerepareerd moet worden, ben ik dit avontuur aangegaan.

In Chaguaramas is er qua 'certified surveyors' niet zo veel keus en kom je automatisch bij Bill Wray uit. Hij is Amerikaan, 73 jaar oud en nog zo fit al een hoentje, bleek. Hij heeft een levenslange ervaring als jachtschipper, heeft vele deliveries gedaan en had jarenlang een tuigerij op Peake's wharf. Ik heb de indruk gekregen dat, behalve zijn leeftijd, ook de minne arbeidsmoraal van de trainees, die hij volgens de Trini wet in dienst behoorde te nemen, er toe bij heeft gedragen dat hij met het bedrijf is gestopt. Zijn shop heeft hij nog, kun je op de foto zien. Bill is met zijn priem, zakmes en vergrootglas drie dagen in de weer geweest op de Gemini. En ongezellig was het niet; hij zit vol met mooie verhalen. Het keuringsrapport van 19 pagina's eindigt met twee pagina's waar de aanbevelingen zijn samengevat. Behalve een aantal "milde" corrossieplekken op de romp die moesten worden behandeld, werden een aantal stagen afgekeurd. Daar waren twee stagen bij die pas enkele jaren terug In Nieuw Zeeland door (de knoeier) Tom van IYS er nieuw op waren opgezet. De terminals waren verkeerd geperst volgens Bill. Hoewel hij er geen schade aan kon ontdekken was zijn aanbeveling ook de achterstag (met insulators) te vervangen, gezien het aantal jaren (circa 15 jaar). Dezelfde week is de rigger Jonas, die zijn bedrijf heeft tegenover waar de Gemini staat, met de vervanging van de verstaging begonnen.

De aanbeveling om het bakboord prisma (lichtvenster in het dek) en de hekstoel te repareren, werd eveneens die week ter hand genomen door Mitchell, een rvs lasser. Het dek onder het prisma was zo gecorrodeerd dat het moest worden uitgesneden en door een rvs plaat vervangen. Zo dat gaat nooit meer roesten!
Het schilderwerk rond het prisma en een aantal plekken onder het potdeksel zou door jachtschilder Allen Dowden worden gedaan. Maar hij is HET voorbeeld van easy morals als het om werkafspraken gaat. Schaamteloos kon hij als verklaring geven voor niet opdagen op een afspraak dat hij die dag was gaan vissen... De laatste twee weken heb ik hard moeten aanpoten om het schilderwerk aan de romp af te krijgen. En dan kom ik er weer achter dat ik niet geschapen ben voor fysieke inspanning in de tropen.

Tussendoor kon ik bij Zanzibar, het restaurant van Peake's, de Nederlandse voetbalwedstrijden zien. Van twee andere Nederlandse jachten kwam de bemanning dan ook kijken, dus helemaal in mijn eentje brullen hoefde niet.
Op 8 juli was het vertrek naar het vaderland gepland. Met de vaste taxichauffeur van Peake's kon ik rechtstreeks naar het vliegveld, altijd nog wel een eind rijden. Ja hoor, eenmaal daar probeert die chauffeur toch meer dan de vastgemaakte prijs (50 dollar US) binnen te halen. Soms wordt je daar wel moe van.
Het plan is om tot half december in Nederland aan het werk te gaan en 'medisch in de revisie' te gaan. Je kunt het beter maar in fysiek opzicht wat bijhouden als je wat ouder wordt, ja toch? Tot die tijd geen weeklies, cheers!
Peake Yachtservices,