Na tweeënhalf uur wachten was ik bij het ´Out Patient Department´ van het ziekenhuis aan de beurt. Madeleine, een co-assistent van Nieuw Zeeland, bekeek mijn been, informeerde naar de medicijnen die ik gebruikte en adviseerde al snel me op te laten nemen. Het advies werd bekrachtigd door haar arts en om half twaalf lag ik aan het infuus. Ondanks dat ik voor ´zaal´ had gekozen (ivm de mogelijke kosten) werd ik toch op een prive kamer gestationneerd. De hoofdbroeder liet me weten dat expats op zaal met locals vaak aanleiding tot onrust is geweest (geluidsoverlast door locals). Voor de private room zou ik geen private price behoeven te betalen.
Gelukkig had ik me voorbereid op een opname en had mijn Netbook en iPhone in de tas. Geen moment heb ik me behoeven te vervelen en met family and friends kon ik sms´en zo veel ik maar wilde. John Moorsen, de landbouw politicus die ik in Port Stanley had ontmoet, onderhield telefonisch contact en regelde dat zijn zoon Euwen en vriendin Diana er waren voor local support.
De bemanning van de Oostenrijkse boot FELIX (zoveel Oostenrijkers kom je als cruiser niet tegen) kwamen verrassenderwijs ook langs en deden verslag over de aangifte van de diefstal van het solarpanel. Alle chiefs, zowel op Wala als Naversa, waren op de hoogte gebracht en zondags in de kerk had de dominee de gemeente over de diefstal toegesproken en nog eens flink "Thou shall not steal!" hebben ingewreven. De reactie van de chiefs was geweest dat het niemand uit hun village het heeft kunnen zijn en het iemand van het naburige eiland Rano moet zijn geweest. Het gebruik van een solarpanel zou sowieso in de smiezen lopen; je moet het tenslotte buiten in het zonlicht leggen. Euwen en Diana, beiden afkomstig uit een village, verwachten dat de dief het paneel eerst een tijd zal verstoppen en pas later stiekum (door bv hoog in een boom te plaatsen) zal durven gebruiken. Op de foto kun je zien hou duur zonnepanelen hier zijn. Omgerekend zal er voor een 60 Watt paneel toch al snel 1200 euries moeten worden neergelegd, wat 2x zo duur is als in Europa.
Na 3 dagen gaf de artsenronde toestemming dat intraveneuze medicatie werd omgezet in oraal en donderdagmiddag kon ik het ziekenhuis verlaten. Nurse Leonie stak me op karakteristieke wijze een hart onder de riem. "When you come in hospital your face look like shit, now you look okay!"
